سوال: کتاب مقدس دربارة اینکه چگونه می توان هدف زندگی را پیدا کرد، چه می گوید؟

بخش دیگر این است که ابدیت را از همین دنیا شروع کنیم. برخلاف کسانیکه تمام تمرکزشان بر روی این دنیاست، پادشاه داوود بدنبال سیری خود در آینده بود. او گفت، "و اما من روی ترا در عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از صورت تو سیر خواهم شد" (مزمور 17: 15). برای داوود، ارضای کامل وقتی خواهد بود که او بیدار شده (در دنیای بعدی)روی خدا را دیده (مشارکت با او) شبیه او شود (1 یوحنا 3: 2).

در مزمور 73، آساف در مورد این صحبت می کند که چطور وسوسه شد که به شریران حسد بَرَد، چون بنظر می آمد آنها به هیچ چیز اهمیت نمی دهند و اموال روی اموال می اندوزند و از دیگران سوء استفاده می کنند، اما بعد آساف متوجة عاقبت آنها شد. او برخلاف آنها بدنبال چیز دیگری بود که در آیة 25 می گوید، "کیست برای من در آسمان و غیر از تو هیچ چیز را در زمین نمی خواهم". برای آساف رابطه با خدا بالاتر از هر چیزی در زندگیش اهمیت داشت. بدون آن رابطه، زندگی هدف واقعی ندارد.

پولس رسول در مورد تمام افتخارات مذهبی اش قبل از ملاقات با مسیح زنده صحبت می کند و می گوید که همة آنها در مقابل عالی بودن معرفت و شناخت مسیح مثل توده ای از زباله هستند. در فیلیپیان 3: 9-10، پولس می گوید که او چیزی جز شناختن مسیح و "یافت شدن در او" نمی خواهد واینکه عدالت او را بدست آوَرَد و با ایمان در او زندگی کند، حتی اگر در این راه مجبور به زحمات زیاد و مردن باشد. هدف پولس شناختن مسیح، داشتن عدالت بوسیلة ایمان به او، و زندگی در مشارکت با او بود، حتی وقتیکه اینها باعث زحمت برای او می شدند (2 تیموتاوس 3: 12). در نهایت، نگاه او بر روی زمانی بود که سهمی از "قیامت از مردگان" داشته باشد.

هدف ما در زندگی، همانطور که خدا انسان را از ابتدا با این هدف آفرید، این است، 1) جلال دادن خدا و لذت بردن از مشارکت با او، 2) رابطة صحیح با دیگران، 3) کار، 4) حکومت بر دنیا. اما چون انسان گناه کرد، مشارکت او با خدا قطع شد، رابطه با دیگران دچار مشکل گردید، کار طاقت فرسا شد، و بنظر نمی آید که انسان غلبة زیادی بر طبیعت داشته باشد. تنها با برقراری مجدد رابطه با خدا، از طریق ایمان به مسیح است که هدف از زندگی برای انسان کشف می شود.